Crisis in Spanje

Ik heb al van veel mensen de vraag gekregen of ik hier iets van de crisis merk. Eerlijk gezegd niet zo veel. Huelva is ook één van de kleinere Spaanse steden en de crisis slaat waarschijnlijk wel harder toe in steden zoals pakweg Madrid en Barcelona. Ik zie wel nu en dan eens mensen in de vuilbakken zitten en, zoals jullie al op mijn blog konden lezen, kon ik samen met Lindsey betogingen vanop de eerste rij meemaken. Wat me vooral opvalt is dat de Spanjaarden op de verkeerde dingen besparen. Een overzichtje:

1. Iedereen loopt hier rond met de duurste smartphones. De Samsung Galaxy S III blijkt hier een heel populair model te zijn, maar ook iPhones passeren hier regelmatig de revue. Bovendien worden gsm's hier meestal in combinatie met een abonnement verkocht. Kortom: besparen op gsmkosten doen ze hier niet.
2. Perfumerias vindt je hier op bijna elke hoek van de straat. Er zijn dan ook veel vrouwen die make-up van luxemerken kopen en zowel mannen als vrouwen ruiken graag naar designermerken.
3. De ruimte tussen de gebouwen op de campus is één grote parking. Het is hier dus niet ongewoon om met de auto naar school te komen, maar waar hebben studenten in godsnaam een auto voor nodig? Toch ook één van de eerste dingen waarop je kan besparen in tijden van crisis...
4. Iets waar de Spanjaarden dan weer niet op besparen, maar dat toch beter een beetje minder zouden doen, is kleren. Meisjes lopen hier blijkbaar graag rond in leggings die ze een maatje te klein kopen. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken zeker?

Dit diende even als klein intermezzo, want deze week staat niet veel speciaals op het programma. Vrijdag mag ik wel (alweer, ze beginnen mij daar al te kennen denk ik) richting de luchthaven van Sevilla trekken, want mijn 'kleine' broer komt me opzoeken! Ik kijk er al erg naar uit, want ik heb hem intussen ook al meer dan 2 maanden niet meer gezien.

Als afsluiter geef ik jullie nog een foto mee die de parkeerkunsten van de gemiddelde Spanjaard illustreert. Deze kwam ik samen met Sander tegen op weg naar huis na een romantisch dinertje in het centrum.

Familieweekend in het klein in Oviedo

Dit weekend maakte ik mijn verste uitstapje tijdens mijn Erasmusverblijf. Ik trok naar het noorden van Spanje om er Febe en Stephanie te bezoeken. En ik was niet hun enige bezoeker dit weekend, want Bram, Tom en Hadewych (wat neven en nichten) waren er al sinds woensdagavond te gast. Eigenlijk werd dit dus een mini-familieweekendje.

Ik had het reizen een beetje onderschat, want na 8u onderweg kwam ik eindelijk aan in Oviedo. 's Avonds zijn we naar een typisch Asturisch restaurantje geweest. Je kon 'sidra' uit het vat drinken. We bleken niet echt experts te zijn, want blijkbaar moet je het drankje meteen na uitschenken uitdrinken. Een pijnlijke fout voor ons, want het bleek echt niet te drinken te zijn als je het even laat gisten... Gelukkig konden we vlakbij Febe en Stephanies appartement de smaak wat doorspoelen, want daar serveerden ze Belgische bieren.

 

Zaterdag trokken we naar de kuststreek. We bezochten een stadje dat op de rotsen gebouwd werd: Cudillero. De mensen bleken er heel erg vriendelijk te zijn. Dat hebben we tweemaal aan den lijve mogen ondervinden. Eerst gingen we binnen in een winkeltje dat geen winkeltje bleek te zijn. Een oud ventje had een huisje dat eerder op een museum leek. Hij had allerlei kunstwerken gemaakt met dingen die hij in/aan de zee gevonden had. Van schelpen tot mosselen tot krabben.

Toen we verderliepen in het stadje kwamen we nog een oud mannetje tegen en die nodigde ons prompt uit om binnen te komen in zijn huis. Hij woonde er al een tijdje niet meer en vond het jammer dat het aan het verkommeren was. Hij gaf ons een hele rondleiding en haalde zelfs de familiealbums boven. Allemaal tof, maar we vreesden er even voor dat we hem niet meer kwijt zouden geraken. Het scheelde niet veel, of hij kwam mee eten met ons.

Na het bezoek aan de kuststad trokken we opnieuw het binnenland in naar Oviedo. We bezochten de stad en deden wat winkels. Oviedo is gekend voor de vele bronzen beelden in de stad.

 

Omdat we laat gegeten hadden 's middags, besloten we om voor 's avonds gewoon wat hapjes te halen in de supermarkt en op het appartement te blijven. Het werd een gezellige avond met weekend-allures. We speelden een drankspelletje en er werd heel wat afgelachen. Als kers op de taart trokken we het stad in en we gingen uiteindelijk ook naar een karaokebar. We staken een beetje af tussen alle 'professionals'. Filmpjes zijn dan ook niet geschikt voor publicatie ;).

Helaas was het weekend snel afgelopen. Om 17u steeg ik alweer op richting Sevilla, dus na een bezoek aan de markt in het centrum van Oviedo was het omstreeks 13u30 alweer tijd om afscheid te nemen. Gelukkig moest ik niet lang wachten in de luchthaven van Santander, want er liep werkelijk geen kat rond:



De bezoeken lopen intussen wat op z'n einde want over een maand vertoef ik intussen zelf alweer (voor 2 weken) in het Belgenlandje! Dit weekend wordt een broer-zusweekend, want Jasper komt dan op bezoek en het weekend erna wordt girlsweekend met de ladies uit Gent. Na dit familieweekendje in Oviedo kijk ik toch ook al stiekem een beetje uit om naar huis te gaan met de feestdagen.

Een week vol vriendschap en liefde

Ook al had ik het een beetje moeilijk om afscheid te nemen van de mama en de papa, toch had ik ook iets om naar uit te kijken. Ik mocht namelijk rechtstreeks van de vertrekhal naar de aankomsthal, want Lindsey kwam aan met het vliegtuig waarmee mijn ouders vertrokken! Ook al heb ik het hier erg naar mijn zin en kan ik het goed vinden met mijn roommates, toch is het anders om een vriendin van thuis hier te hebben.

Dinsdagochtend deden we eerst krachten op door churros con chocolate uit te proberen en daarna gingen we Huelva verkennen. Eerste stop op het programma was de campus waar ik les heb. Ik dacht dat het misschien wel eens leuk was voor Lindsey om zich een beeld te kunnen vormen van wat hier een campus is, want dat is toch wel een beetje anders dan in België.

In de namiddag wandelden we door het stadscentrum van Huelva, we gingen hier en daar een winkel binnen en aten in de late namiddag tapas met één van de Roemeense roommates, Viorica. We hielden ook angstvallig de vluchtinformatie in de gaten, want woensdag (14 november) was er een ‘huelga general’ (= algemene staking) gepland in Spanje! We moesten dus ook wat extra inlichtingen inwinnen over de bus van Huelva naar Sevilla. We werden gelukkig gerustgesteld en kochten voor de zekerheid alvast onze bus tickets. ’s Avonds gingen we ontspannen op de voetgangersbrug en pikten er de zonsondergang mee.

 

Woensdag geraakten we met één van de weinige bussen die reden in Sevilla. We merkten niet erg veel van de betogingen en genoten van al het moois. We hoorden nu en dan een soort van kanonschoten en ik dacht dat ik wist waarvoor dat was: “om de duiven weg te jagen”. Niet dus! Want naarmate we dichter bij het historisch centrum kwamen, drong het tot ons door: dit had te maken met de betogingen tegen de besparingen. We kwamen middenin een grote protestactie terecht:

 

Gelukkig werden de toeristische trekpleister goed afgeschermd door de politie en konden we op ons gemak de toerist uithangen. Ik nam Lindsey dan ook mee naar wat ik het mooiste plekje van Sevilla vind: Plaza de España.

 

Woensdagavond was het helaas tijd om afscheid te nemen van Lindsey. Stiekem verlangde ik toch wel een beetje naar die woensdagavond, want ik mocht alweer rechtstreeks van de vertrek- naar de aankomsthal lopen. Ik was in de zevende hemel, want mijn Sandertje kwam me bezoeken! Ik was opgelucht dat ik hem kon doodknuffelen, want ik had er even voor gevreesd dat ze bij Ryanair ook zouden staken. Ze zouden het nogal gehoord hebben!

Sander had me al vergezeld naar Huelva om een appartement te zoeken, dus de stad had hij eigenlijk al gezien. Dit bezoekje was dus eerder om van elkaars gezelschap te genieten en niet zozeer om hem te tonen waar ik zoals mijn dagen slijt. Het werd dus een luilekkerweekend! Helaas werd mijn liefje een beetje ziek tijdens zijn bezoek, maar ik heb hem met plezier verzorgd :D! Veel foto’s zijn er helaas niet van zijn bezoek; we hebben dan ook niet erg veel interessants gedaan :p.

Zondagochtend zijn er opnieuw traantjes gevloeid bij het afscheid, want ik moet hem opnieuw voor een maand missen. Nu is het dus wel en niet aftellen naar Kerstmis. Dan zie ik iedereen terug, maar ik moet dan ook richting het (veel koudere!) Belgenlandje. Gelukkig heb ik tussenin nog heel wat bezoekers.

Dit weekend ga ik zelf de bezoeker uithangen bij Febe in Oviedo! We houden er een mini-familieweekend, want neef Tom en Bram en nicht Hadewych zijn er al sinds gisteren op bezoek. Ik sta te trappelen om ook te vertrekken!

De oudjes op bezoek

Van 5 tot 12 november kon ik mijn mamaatje en papaatje eindelijk tonen waar en hoe ik leefde in Spanje. Ze kwamen me samen met tante Marijke en nonkel Luc opzoeken. Ze hadden een auto gehuurd, dus ik heb zo ook meer leuke plekjes ontdekt in de provincie Huelva en in Portugal.

Nadat de oudjes maandagavond laat aangekomen waren in Huelva (en we uiteraard al de eerste tapas naar binnen gespeeld hadden) trokken we er dinsdagmiddag na mijn lessen al meteen op uit. Eerste halte op het programma: het binnenland van de provincie Huelva! Zoals jullie al dan niet weten is ‘jamón ibérico’, bij ons beter bekend onder de naam ‘pata negra’, erg populair in Andalusië en dus ook in Huelva. Dus mochten we uiteraard niet vergeten om richting Jabugo te trekken, want daar werden veel van die pata negras geproduceerd en Jabugo is er zowat de hoofdstad van. De winkels hingen er dan ook werkelijk vol van.

Dinsdagavond hebben we overnacht in een plaatselijk hotel en in dat stadje werden we ’s avonds ongelofelijk verwend in een restaurant. We werden getrakteerd op een typisch Spaanse menu voor geen geld. Op de koop toe kregen we er ook nog een klein vaasje als souvenir. Ik gebruik dat nu dankbaar als pennenhouder op m’n bureau.

Woensdagnamiddag trokken we naar de Río Tinto, een rivier die door Huelva loopt en rood gekleurd is door de mijnen die er langs liggen. Helaas waren we letterlijk 2 minuten te laat om het treintje te nemen die je naar de mijnen zelf brengt, maar gelukkig was het museum ook interessant.

Donderdag en vrijdag heb ik zelf het nodige schoolwerk gedaan terwijl mijn bezoekers de omgeving van Huelva beter gingen verkennen. Ze gingen op bezoek in Sevilla (en werden daar helaas helemaal natgeregend) en naar Punta Umbría, het dichtste strand bij Huelva. ’s Avonds gingen we telkens heerlijk Spaans eten.

In het weekend was het dan tijd voor een tweede uitstap: Portugal! We reden richting de Portugese grens langs de Spaanse kustlijn en zorgden voor de nodige tussenstops in onder andere Isla Canela en Isla Cristina. In Portugal zelf gingen we kort even langs in Tavira en daarna in Faro (gelukkig was er toen géén Carlos, a.k.a. ambetante Portugees, te bespeuren). ’s Avonds sliepen we uit in Loulé, een stad meer in het binnenland van Portugal. Uiteraard hebben we daar weer, hoe kan het ook anders, heerlijk gegeten en gedronken, maar dan wel op z’n Portugees.

Op de laatste volledige dag trokken we door het platteland van Loulé en reden we door veel, heel erg veel, appelsiengaarden. We gingen ook naar Alte, een typisch klein Portugees stadje met amper 500 inwoners. Daarna gingen we lekker pootje baden in Albufeira en laatste stop op het programma was Quarteira, waar er mooie rotsen langs het strand staan.

 

Jammer maar helaas ging deze leuke week veel te snel voorbij.

Als afsluiter van dit blogbericht heb ik de mooiste blunder van de week uitgekozen, want deze kon ik toch niet voor mij alleen houden ;). Ma, pa, tante en nonkel hadden op de eerste dag, dinsdag, Huelva zelf wat verkend terwijl ik in de les zat. In de auto kwam dan volgende vraag: “Valerie, wat wil dat eigenlijk zeggen ‘cabalo’ ofzoiets?”. Ik leidde eruit af dat ze het woord ‘caballero’ bedoelden en dat betekent ‘mannen’. Op mijn antwoord volgde hilariteit, want blijkbaar was tante naar de mannentoiletten geweest en mijn pa naar de vrouwentoiletten. Dus aan iedereen: caballero is man en señora is vrouw ;).

Bedankt mama, papa, tante en nonkel voor de fantastische week!!

2 weken vol bezoek

Het is al een tijdje stil op de blog en ik heb daar een heel leuke reden voor: sinds vorige week maandag, 5 november, heb ik al constant bezoekers over de vloer gehad! Eerst zijn mijn ouders samen met tante Marijke en nonkel Luc voor een week gekomen, afgelopen maandag kwam Lindsey voor 2 dagen en sinds woensdag ben ik eindelijk terug herenigd met mijn liefje! Het was leuk om zowel maandag als woensdag gewoon van de 'salidas' naar de 'llegadas' te lopen :).

Er komt uiteraard uitgebreid verslag op de blog, maar eerst en vooral wil ik genieten van de tijd die me nog rest met Sander. Zondagochtend vertrekt hij namelijk al terug naar het Belgenlandje en dan moet ik meteen beginnen blokken voor een tussenexamen op 20 november! Daarna kan ik jullie een update bezorgen ;).

Tot snel dus!

Roadtrip - Spain Edition

Nadat we Portugal (toch voor een deeltje) hadden bezocht was het vrijdag, zaterdag en zondag de beurt aan Spanje! We reden door vier provincies van de ‘Comunidad Andalucía’: Cádiz, Málaga, Sevilla en Huelva. De bezoeken zelf vonden enkel in Cádiz en Málaga plaats.

 

Het eerste bezoek op de planning was Jerez de la Frontera, de stad die bekend staat om zijn ‘jerez’, bij ons wel beter bekend onder de naam ‘sherry’. Helaas was ik zo dom om mijn SD-kaart (in de laptop in de auto) te vergeten, dus voor foto’s van deze stad kan je vast en zeker wel terecht op de blog van Nicole. Een link naar haar blog kan je hier langs de rechterkant vinden.

 

Tweede stop op het programma was Cádiz. Deze stad wordt ook wel eens het Havana van Europa genoemd omwille van zijn gelijkenissen met de Cubaanse hoofdstad. We konden echter niet ten volle genieten van al dat moois, want het weer gooide roet in het eten. Het regende niet alleen, maar het was ook vrij mistig. Dat is goed te zien op de foto’s.

 

 

 

Ook zaterdag was het weer niet veel beter. Eerst gingen we naar Tarifa, waar we een boottocht wilden doen waarop we dolfijnen en/of orka’s konden spotten. Helaas voeren er die dag geen boten uit omwille van de wind. We besloten het dan maar in een ander land te gaan zoeken: Gibraltar! Jaja, er ligt een ieniemienie stukje Engeland in Spanje en dat mag je best letterlijk nemen. Het is de enige keer dat je een Marks & Spencer op één en dezelfde foto met een palmboom krijgt denk ik...

 

 

 

Gibraltar staat niet enkel bekend omwille van de grote rots die er uitsteekt, ‘the Rock’, maar ook omwille van de apen die er in het wilde leven. Ik was er eerlijk gezegd toch niet zo zot van.

 

 

 

Net voor we Gibraltar gingen verlaten, maakten we toch iets vrij ongewoons mee. De slagbomen gingen naar beneden … voor een vliegtuig dat moest landen! De landingsbaan van de luchthaven van Gibraltar ligt namelijk dwars door de enige toegangsweg naar het land.

 

 

Ons hotel voor de zaterdagavond lag vlakbij Marbella, dus we konden het uiteraard niet laten om eens op de dijk van de rijke badstad te gaan kuieren en de boten van de rijke mensen te spotten.

 

 

 

Zondag was hetzelfde liedje: regen en wind. Het kon zelfs nog erger dan de dagen ervoor! We bezochten Ronda en de Pueblos Blancos. Helaas liggen die allemaal in de bergen, dus de rijomstandigheden waren soms niet zo best. Bovenaan de berg was de mist zo dicht dat je geen meter vooruit kon kijken. We werden wel getrakteerd op prachtige uitzichten, wat ons benieuwd maakte naar hoe mooi deze streek niet moet zijn in mooier weer. Zeker een aanrader dus om te bezoeken in de zomer!

 

 

 

De stad Ronda stelt niet zo heel veel voor, maar het ziet er wel geweldig uit. Het oude stadsgedeelte is nog steeds omgeven door de oude stadsmuren en het ligt wat hoger. Daardoor kan je de stadsmuren aflopen en heb je voortdurend een prachtig uitzicht.

 

 

 

We kozen het witte stadje ‘Zahara de la Sierra’, op aanraden van tante Marijke, om te bezoeken. De pueblos blancos zijn namelijk allemaal hetzelfde, het is vooral het uitzicht dat mooi is. Op de weg ernaartoe zag Zahara er al heel mooi uit. Het stadje lag in de hoogte en keek uit op een meer. Ook in Zahara zelf werd je getrakteerd op een subliem uitzicht. Helaas gooiden de wind, regen en mist opnieuw roet in het eten.

 

 

 

Ondanks het slechte weer hebben we toch veel mooie dingen gezien op deze roadtrip. Deze rondtrip staat zeker op het verlanglijstje om ooit eens in mooier weer over te doen!

 

Het reizen is nog niet gedaan, want nu mijn mamaatje en papaatje ook in Huelva zijn aangekomen met tante en nonkel, kan ik met hen ook nog veel moois zien! Verslag daarvan vind je zeker terug op de blog J. Tot snel dus!

Roadtrip - Portugal Edition

Gisteren en vandaag bezochten we Portugal met de auto. Nadat we woensdagnamiddag onze Erasmusvrienden hadden afgezet aan de luchthaven van Faro, besloten we eerst die stad te bezoeken.

 

Op deze plaats ontmoetten we onze Portugese 'vriend' Carlos. Carlos was een oudere heer die nogal veel seksistische mopjes maakte en van zichzelf zei dat hij "veel zelfvertrouwen had". Misschien ietsje té veel zelfvertrouwen, want hij begon ons meteen gek te verklaren dat we Lagos wilden bezoeken en stelde zelfs voor om op zijn "mooie, grote boerderij" te komen slapen. Hij ging ons 's avonds zelfs een zelfgekookte maaltijd voorschotelen. Het was volgens hem beter om tijd bij locals door te brengen (dat misschien wel, maar toch niet bij hem) omdat je dan iets hebt om thuis over te vertellen. Wel, we hebben iets om thuis te vertellen! We hebben hem toch goed kunnen gebruiken om de steden op onze kaart aan te duiden die de moeite waard waren ;).
Het stadscentrum, zowel het oude als het nieuwe, stelden eigenlijk niet zo heel veel voor. Faro is eigenlijk niet zo'n grote stad. Enkele sfeerbeelden:

's Avonds trokken we richting Lagos en sliepen daar in een hotel. Helaas stond er geen water in het zwembad:

In tegenstelling tot wat onze vriend Carlos beweerde, vonden wij Lagos wél de moeite! Ik weet niet of het aan ons ligt en we gewoon niet veel gewend zijn in België, maar de natuur vonden wij hier prachtig! Geniet mee:

 

En wat zei Carlos? Niets te vertellen thuis? Gelukkig stak een andere man daar een/zijn stokje tussen, want hij stond plots op 'zijnen puren' op het strand. Je moet niet denken dat hij dan nog speciaal een beetje rapper in het water ging... Helaas voor ons: het was géén Portugese jonge god...

Daarna trokken we naar Albufeira en daar beleefden we hét hoogtepunt van de tijd in Portugal (of toch een beetje): frietjes met een frikandel/boulet! Amai, dat was lang geleden zeg!

 

Na de middag gingen we nog naar 2 andere steden: Tavira en Castro Marim. Vanuit Castro Marim kon je Spanje zien, want dat lag op 3 kilometer van de Spaanse grens.

 

 

We waren net op tijd in Huelva om ook nog de zonsondergang mee te pikken. Nu we een auto hadden, konden we dat ook combineren met een bezoek aan het Monumento a Colon. Dat is een standbeeld voor Cristoffel Colombus dat net iets buiten de stad ligt en ook niet goed te bereiken is met het openbaar vervoer.

 

Hopelijk zien we in het tweede deel van onze roadtrip ook zoveel moois!